Год кнігі заканчваецца. Але гэта не значыць, что мы перестанем чытаць.
Кнігі робяць чалавека разумным, узбагачаюць яго ўнутраны свет і адкрываюць для
кожнага наверагодныя магчымасці. Нездарма кнігу называюць сапраўдным скарбам.
Пераканацца ў гэтым дазваляе Музей кнігі Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі.
Менавіта туды на віртуальную экскурсію і запрашаем ўсіх цікаўных.
Некаторым экспанатам музея кнігі Нацыянальная бібліятэкі 500 гадоў!
Папяровыя кнігі, да якіх мы прызвычайліся, існавалі не заўсёды. У
старажытнасці, калі ні паперы, ні друкарскіх станкоў яшчэ не вынайшлі,
матэрыялам для кніг слыжылі гляняныя таблічкі, кара дрэў (напрыклад, бяроста),
скура жывёл.
Індыйскія кнігі – потхі – пісаліся на пальмавых лісцях.
А некаторыя кнігі напісаны на пергаменце. Пергамент – спецыяльна апрацаваная
скура жывёл – бараноў, казлоў, цялят, валоў.
Даўжыня рукапісу яўрэйскіх законаў і запаведзяў – торы – большая за 24
метры!
Гэта кніга складаецца з асобных сшыткаў, змацаванных паміж сабой і ўзятых у
пераплёт. Большасць сучасных такім самым чынам.
У старадаўнія часы пераплёт рабілі з дрэва, якое абцягвалі скурай,
аксамітам ці шоўкам, упрыгожвалі каштоўнымі камянямі ці слановай косцю.
Кнігі ў такіх “адзеннях” выжылі не менш за 10 кілаграмаў.
Старажытныя кнігі часта выглядалі як сапраўдныя творы мастацтва.
Вокладкі-футляры мусульманскіх рукапісаў зроблены са скуры жывёл і
ўпрыгожаны залатым ціснёным арнаментам.
Першыя друкаваныя кнігі – інкунабулы – з’явілася ў 15 стагоддзі і друкаваліся
ў асноўным па-лацінску. Іх куплялі навукоўцы, адвакаты, святары, пісьменныя
заможныя людзі.
Старадрукі з Вільні, Брэста, магілёва, Нясвіжа, Полацка, Гродна, выдадзеныя
на беларускіх землях у 16-18 стагоддзях.
Здзіўляюць сваімі памерамі мініяцюрныя кніжкі.
На выставе, прысвечаная казкам, можна ўбачыць рэдкія выданні беларускіх
казак першай паловы 20 стагоддзя, зборнікі рускіх народных казак і казак
Аляксандра Пушкіна.
